Het is een beetje vreemd om van een route die niet eens in de bronnen beschreven staat te zeggen dat ze een probleem heeft, en het is ook wel een beetje een luxeprobleem, maar toch. Er kan tussen Chartres (DrMa) en Orléans uit twee routes gekozen worden. Vanuit Chartres betekent dat een keuze tussen de beide naar het zuidwesten lopende wegen N154 en D29. Op het eerste gezicht lijkt de keuze niet zo moeilijk omdat weg N154 aanvankelijk mooi recht is en D29 tot aan Fains-la-Folie, ten zuiden van Voves, nogal kronkelig, maar N154 loopt eigenlijk te veel naar het oosten en D29 gaat na de genoemde plaats over in een pad dat op de toeristenkaart gemakkelijk voor een Romeinse weg aangezien kan worden. Ook wat de sporen uit de oudheid betreft lijkt de ene weg niet veel beter dan de andere. Omdat de routes vrij dicht tegen elkaar aan liggen kunnen voor beide dezelfde vondsten als ‘bewijs’ aangedragen worden. Wat hier de doorslag geeft is het feit dat op de kaart van Cassini weg 29 Chemin d’Orléans wordt genoemd, en weg N154 Chemin de César. De laatste naam klinkt toch Romeinser dan de eerste.
De inwoners van Chartres heetten Carnutes. Volgens Caesar (De Gallische oorlog VI,13) was in hun omgeving de jaarlijkse vergadering van de Druïden1:
“Op een vaste tijd van het jaar houden zij een vergadering op een heilige plaats in het gebied der Carnutes, dat in het hart van Gallia ligt. Van alle kanten komen allen die een meningsverschil hebben, hier naartoe, en ze leggen zich bij het oordeel en de beslissing van de Druidae neer. Hun leer is, denkt men, uit Britannia afkomstig en vandaar naar Gallia overgebracht, en wie daar nauwkeuriger kennis van wil nemen steekt tegenwoordig daarheen over om zich de leer eigen te maken.”