bronnen en problemen
Routes

LeAg: Lectoure – Agen

PK84: Gallische mijlen opgegeven gemeten route
afstand afstand
Lactora Lectoure LeAg
Aginnum Agen xiiii

RA266: Gallische mijlen opgegeven gemeten route
afstand afstand
Aginno Agen LeAg
Lactura Lectoure xv xiiii

Op de Peutinger-kaart staat geen afstand vermeld, maar dat heeft in dit geval geen gevolgen voor de interpretatie. De afstand in het Routeboek van Antoninus lijkt een mijl te groot. Dat is heel vreemd, want dit kan geen kopieerfout zijn. Op RA266 zijn minstens drie van de vier afstanden iets te groot. Route LeAu heeft daardoor hetzelfde probleem. Waren er meer haltes op deze route en ontstond de fout door het cumuleren van afrondingsverschillen? Afrondingsproblemen werden eerder besproken bij de routes AuTo, BePo en KeAu. Het is overigens moeilijk om de lengte van deze route precies vast te stellen, want ze hangt af van de plaatsen waar in de oudheid de begin- en eindpunten lagen. Het is bijvoorbeeld voor Lectoure moeilijk te zeggen waar precies het beginpunt was en hoe men vanuit het stadje naar de Romeinse weg langs de Gers afdaalde. Bij het eindpunt Agen is niet bekend op welke manier de stad betreden werd: vanuit het zuiden of vanuit het westen.

Uit de beschrijving van een reis door Frankrijk in 18191 blijkt dat de Garonne toen ten zuiden van de stad bij Layrac met een veer werd overgestoken, maar dat deze plaats vanwege de snelle stroom en de steile oevers aldaar niet de gemakkelijkste was: “...on passe la Garonne à Leirac, où la rivière plus étroite est extarordinairement rapide et la sortie du bac fort difficile à cause des rives escarpées.” Ook de voorloper van weg D17 op de kaart van Cassini pleit voor een zuidelijke toegang, maar aan de zuidwestzijde van de stad is allerlei Romeins te vinden (zie ook route LaAg), terwijl de zuidkant daar nogal schaars mee is bedeeld. Daarom is in de routebeschrijving voor een ingang aan de westzijde gekozen.

_________________________________________

  1. Voyage d’une Hollandaise en France en 1819, retrouvé et publié par Me Maurice Garcon. Paris 1966, p63.